دیوان سودمند

چرا احساس می کنم  ، دیگه منو ، دوست نداری

چرا هر روز یه جوری  ، پا روی ، قلبم  می زاری

چرا چشمات دیگه ، اون برق قدیمو نداره

واسه چی ، چشمای من ، ابری شده، هی می باره

یادم یه روزمی گفتی ، تا همیشه ، با منی

تا خدا  خداس ، با قلبت ،   منو فریاد می زنی

میتونی بهم بگی ، خدا ، خدایی می کنه؟

یا اونم مثله شما ، میل جدایی می کنه؟

تو شما ، منم  که من  ، این دیگه ، باورم شده

عشق ما مرده و غم ، مونس و یاورم شده

حالا دائم می پیچه ،  غصه وغم توی صِدام

می شینه نم نم بارون ، توی  ایوون نگام

حالا تنهایی مطلق ،  دیگه مونس  منه

یه گوشه ، یه  عنکبوت  ،  دور دلم تار می تنه

می زنه زخمه به  تارم ، به سرانگشت جفا

خداجون رفته چرا؟ ، از دلامون  مهرو وفا